Naczyniak (łac. angioma) jest to nowotwór niezłośliwy, często wrodzony, wywodzący się z tkanki naczyniotwórczej. Powstaje w wyniku rozszerzenia naczyń krwionośnych lub ich rozrostu. Naczyniaki krwionośne (łac. haemangiosarcoma) lub limfatyczne złośliwe (łac. lymphangiosarcoma) spotykane są wyjątkowo.

Naczyniak występuje w skórze lub tkance podskórnej, rzadziej w innych narządach. Guzy naczyniakowe niezłośliwe nie posiadają torebki. Rosną naciekając okoliczne tkanki, nie powodują ich destrukcji. Mogą występować pojedynczo lub jako zmiana mnoga. Często stanowią wadę wrodzoną. W dużym odsetku lokalizują się w granicach unerwienia nerwu podoczodołowego i nerwu szczękowego. Naczyniak nie zawsze jest widoczny od razu po urodzeniu. Zwykle ujawnia się dopiero w 1-2 tygodniu życia jako czerwony punkcik na głowie lub tułowiu dziecka. Najintensywniej powiększa się w ciągu pierwszych 6 miesięcy i po roku osiąga swój ostateczny rozmiar.

Naczyniak płaski ma postać czerwono różowej plamy, która zazwyczaj jest jednostronna i zajmuje kark lub twarz. Pojawia się we wczesnym dzieciństwie. Zmiany o lokalizacji centralnej mogą się z czasem wycofywać, natomiast zmiany brzeżne utrzymują się stale. Jeśli naczyniak pojawi się na twarzy w rzucie przebiegu nerwu trójdzielnego, może on współistnieć z podobnymi zmianami w ośrodkowym układzie nerwowym i jaskrą. W przypadku umiejscowienia ogniska choroby na kończynach może dojść do przerostu kości i tkanek miękkich i powstania żylaków.

Ma kolor czerwony, jest miękki, wypukły, wyglądem przypomina truskawkę. Większość naczyniaków znika między 5 a 9 rokiem życia, a jako ślad po naczyniaku zostaje przebarwienie albo skupisko widocznych przez skórę rozszerzonych naczynek krwionośnych. Leczenie: radykalne wycięcie tam, gdzie jest to możliwe, zamrażanie bezwodnikiem kwasu węglowego, elektrokoagulacja, współcześnie promieniami lasera.

Naczyniak jamisty z kolei ma charakter guzowatych wykwitów o sino czerwonym kolorze i mogą powstawać podskórne lub skórnie. Najczęściej lokalizują się na twarzy i owłosionej skórze głowy. Nierzadko można je spotkać też na błonach śluzowych jamy ustnej, powodując powiększenie języka i obrzęk warg. Jeśli zmiana wytworzy się podskórnie, może dojść do zaników kostnych w tej okolicy. Choroba daje o sobie znać we wczesnym dzieciństwie a zmiany powiększają się wraz z wiekiem dziecka. W większości przypadków dochodzi do samoistnego ustąpienia wykwitów, zwłaszcza w wyniku urazu lub ucisku. Jeśli naczyniaki są bardzo rozległe, zwłaszcza u niemowląt, choroba łączy się z małopłytkowością - zaburzenie to ustępuje wraz z ustąpieniem zmiany skórnej.

Naczyniak gwiaździsty to odmiana naczyniaka jamistego. Morfologicznie to liczne, drobne guzki, od których odchodzą promieniście naczynia włosowate. Najczęściej lokalizują się na twarzy i tułowiu. Częściej występują u dzieci i u kobiet. Mogą nasilać się w trakcie ciąży i połogu oraz w przebiegu chorób wątroby.




(Więcej w artykułach na www.nasze-choroby.pl w dziale danej choroby)

Naczyniak płaski leży w poziomie skóry, często jest jednostronny, umiejscowiony na karku i twarzy. Zmiany umiejscowione w okolicy linii środkowej ciała mogą ustępować samoistnie, położone jednostronnie zwykle utrzymują się trwale. Naczyniaki jamiste mają postać ostro odgraniczonych wypukłych plam barwy sinoczerwonej lub drobnych guzków i pęcherzyków. Występują na twarzy, w obrębie owłosionej skóry głowy, czasem na języku.